Aşk Şiiri Sıradanı Sıradanlığı Ortaya Çıkarmak İçin Nasıl Kutlar?

Aşk şiiri, olağanüstü olanın her zaman sıradan olanın bir uzantısı olduğunu temsil eder. Basit nesnelerin erdemlerini över. Asla didaktik veya yapay değildirler. Aşk şiiri, biri aşık olduğunda dünyanın huşu ve güzellikle dolu göründüğünü gösterir. Aşkın dünyaya nasıl yeni bir pencereden baktığını ve onları en önemsiz şeyler ve en sıradan işler için bile coşkuyla doldurduğunu anlatıyor.

Örneğin Frank O’ Hara’nın “Having A Coke With You”sunu ele alalım. Şair, aşkı ve sanatı karşılaştırır ve aşk ile sanatın nasıl her zaman koz oynadığını vurgular. Sadece sevgilisinin yanında olmak “San Sebastian, Irún, Hendaye, Biarritz, Bayonne’a gitmekten” çok daha tercih edilir. Anlatıcının sevgilisi, turuncu bir gömlek giymek ya da yoğurdu sevmek gibi banal davranışları dikkat çekici kılmaktadır. Katkısız romantik aşk denklemin bir parçasıysa, hayatın tüm sıradanlığıyla dönüştürücü bir deneyim haline geldiğini düşünüyorlar. Anlatıcı, heykellerin hala “tatsızca kesin” olduğunu düşünüyor. Umut ve potansiyel ile akışkan ve canlı olan kendilerine ve sevgililerine keskin bir tezat oluşturuyorlar. Anlatıcı aynı zamanda ünlü portrelerin lehinde konuşur çünkü sanatçıların eserleri asla sevgililerinin yerini tutamaz. İş onları etkilemeye geldiğinde, tüm muhteşem sanat eserleri yetersiz kalır, çünkü başka hiçbir deneyim, sevgilileriyle sadece bir kola paylaşmak kadar dikkate değer olamaz.

Sonra Wendy Cope’un anlatıcının “dev bir portakal” satın alma sevinci etrafında dönen “The Orange”ı var. Anlatıcı, son zamanlarda birçok sıradan şeyin onları mutlu ettiğini açıklamaya devam ediyor. Şiir, yalnızca önemsiz ve geleneksel olarak heyecan verici olmayan anları yakalar ve biri aşık olduğunda, en banal görevlerin bile onları dizginlenemez bir neşeyle doldurduğunu gösterir. Cope şöyle yazıyor: “Listemdeki tüm işleri yaptım/ Ve onlardan zevk aldım ve biraz zaman geçirdim.” Anlatıcı yaşadıkları aşka karşı uyanık kalıyor. Onlar onun tarafından aşırı güçlenmiyorlar ve onun yanından kaymıyorlar. Aşk, en basit şeylerden anlam çıkarmalarını sağlamaktır. Cope, öğle yemeği yemek ve ayak işleri yapmak gibi geleneksel olanı yüce olanla, aşk ve hayatta olmakla birleştirir. Cope, her satırında, eğer biri aşıksa, partner fiziksel olarak yokken bile, günlük işlerin zevkli ve şenlikli hale geldiğini vurguluyor.

Jameson Fitzpatrick’in “Sabah Sahnesi”nde, “masa”, “pencereler” ve “kahve” kalp kırıklığından bahseder. Anlatıcı, kayıp aşkı, arafa sürüklenen, ancak kalıntılarını günlük nesnelerde bırakan aşkı hatırlıyor. Bu nesneler, yaşamın muhtemelen kaybetmeye alışmaktan başka bir şey olmadığını kanıtlıyor. Sahnenin moral bozucu özgüllüğündeki yaygınlığı, retorik olarak şunu soruyor: “Geçmişi hiçbir şeye zarar vermeden ziyaret eden kaç kişi var?” Keder, burada anlatılan sahnenin sessiz sessizliğinin bir parçasıdır. Ama aynı zamanda sevginin kabulüdür. Onun varlığı, bir zamanlar ayrılmış aşıkların birbirlerine sığınacak bir yer bulmuş olmaları gerektiğini söylüyor. Aşk bir zamanlar onların olmalıydı ve şimdinin yürek burkan sıradanlığı, bir noktada paylaşmış olmaları gereken sıra dışılığı daha da vurguluyor.

Son olarak, Carol Ann Duffy’nin “Sen”i, birinin “sıradan günlerinde, rutinin uzun çimenlerinde” aşkın belirsizliklerinden kaçmak için nasıl saklandığını gösterir. Anlatıcı, birine aşık olmanın “göz alıcı cehennem” olduğunu söylüyor. Aşkla bağlantılı olan kaygı, korku ve benzeri rutin ağrılardan kaçmak için “kamuflaj odalarında” saklanırlar. Ancak sonunda âşığı “yatakta bir hediye gibi, dokunulabilir bir rüya gibi” gördüğümüzde bir rahatlama olur. Anlatıcı, sevgilisinden bir gösteri yapmaz. Bunun yerine yatak odası kapısı ve perdeler hakkında yazıyorlar. Sıradan nesneler, sevgiliye bir tür rüyamsı nitelik taşır. Anlatıcının yakınlaştırdığı sahnenin sıradanlığının varlığından dolayı sıra dışılıkları daha belirgin hale gelir.

Aşk şiiri, kasvetli günlerin bile bir sevgilinin kollarında bunaltıcı hissetmediğinin iyi bir hatırlatıcısıdır. Aşk, günlerimizi kibar ve sıcak olmaya yönlendiren rüşvettir. Ve en önemlisi, aşıklar birbirleri için sıradan hale gelseler bile, bir zamanlar paylaştıkları aşk hala aynı derecede inanılmaz kalır.